Лукаттан Сибэтиэй Евангелие
17-с түһ.
6 Айыы Тойон эппитэ: «Эһиги хартыыһа сиэмэтин саҕа итэҕэллээххит эбитэ буоллар, субу үүнэн турар смоковница, сиртэн силистэри хоҥнон байҕалга көс диэтэххитинэ, эппиккитин толоруо этэ. 7 Арай эһигиттэн хайаҕыт эрэ сир хорутар, биитэр сүөһү маныыр кулуттаах буоллун; ол кулуккут сыһыыттан кэлээтин, эһиги киниэхэ чэ, кэл, олорон аһаа диэн этиэххит этэ дуо? 8 Хата аһыахпын аспын тарт уонна бу аһыыр кэммэр курданан илии-атах буол, ол кэнниттэн бэйэҥ аһаар диэххит этэ буолбат дуо? 9 Бу кулуккут соруйбуккутун толордоҕуна, эһиги киниэхэ махтаныаххыт этэ дуо? Суох дии саныыбын. 10 Ол курдук эһиги эмиэ ыйыллыбыты барытын толорон бараҥҥыт, биһиги туохха да турбат кулуттарбыт, толоруохтаах эбээһинэспитин эрэ толордубут диир буолуҥ».
11 Иерусалимҥа баран иһэн, Иисус Самария Галилеялыын быысаһар сиринэн ааһан испитэ. 12 Дэриэбинэҕэ киирэн истэҕинэ, араҥ буолбут уон киһи аара көрсөн, тэйиччи туран: 13 «Иисус Үөрэтээччи! Биһигини абыраа!» – диэн үөгүлэспиттэрэ.
14 Кинилэри көрөн, Иисус: «Баран аҕабыыттарга көрдөрүнүҥ», – диэбитэ. Олор баран иһэн ырааһыран хаалбыттара.
15 Биирдэстэрэ, үтүөрбүтүн көрөн, куолаһын муҥунан Таҥараны уруйдуу-уруйдуу, төннөн кэлбитэ 16 уонна махтанан, Иисус атаҕар умса түспүтэ. Бу – Самария киһитэ этэ.
«17 Барыта уон киһи үтүөрбүтэ буолбат дуо? – диэбитэ Иисус. – Оччоҕо тоҕуһа ханнаный? 18 Бу омук киһититтэн ураты тоҕо хайалара да Таҥараҕа махтана төннүбэтэ?» 19 Онтон киниэхэ эппитэ: «Чэ, туран бар, итэҕэлиҥ эйигин быыһаата».
Евангелие от Луки
Гл. 17
6 Господь сказал: если бы вы имели веру с зерно горчичное и сказали смоковнице сей: исторгнись и пересадись в море, то она послушалась бы вас.
7 Кто из вас, имея раба пашущего или пасущего, по возвращении его с поля, скажет ему: пойди скорее, садись за стол?
8 Напротив, не скажет ли ему: приготовь мне поужинать и, подпоясавшись, служи мне, пока буду есть и пить, и потом ешь и пей сам?
9 Станет ли он благодарить раба сего за то, что он исполнил приказание? Не думаю.
10 Так и вы, когда исполните всё повеленное вам, говорите: мы рабы ничего не стоящие, потому что сделали, что должны были сделать.
11 Идя в Иерусалим, Он проходил между Самариею и Галилеею.
12 И когда входил Он в одно селение, встретили Его десять человек прокаженных, которые остановились вдали
13 и громким голосом говорили: Иисус Наставник! помилуй нас.
14 Увидев их, Он сказал им: пойдите, покажитесь священникам. И когда они шли, очистились.
15 Один же из них, видя, что исцелен, возвратился, громким голосом прославляя Бога,
16 и пал ниц к ногам Его, благодаря Его; и это был Самарянин.
17 Тогда Иисус сказал: не десять ли очистились? где же девять?
18 как они не возвратились воздать славу Богу, кроме сего иноплеменника?
19 И сказал ему: встань, иди; вера твоя спасла тебя.