Матфейтан сибэтиэй Евангелие
18
21 Онуоха Петр Киниэхэ кэлэн ыйыппыта: «Тойонуом, быраатым миигин утары аньыыны оҥордоҕуна, мин кинини хаста бырастыы гыныахтаахпыный? Сэттэтэ дуо?»
22 Иисус эппитэ: «Суох, эйиэхэ сэттэтэ диэбэппин, сэттэ уон төгүл сэттэтэ диибин. 23 Ол эбэтэр Халлаан Саарыстыбатын маннык холобурдуохха сөп. Санаан көрүҥ: арай биирдэ ыраахтааҕы чаҕардарын кытта иэһин аахсыан баҕарбыт. 24 Иэһин аахсан барбытыгар киниэхэ хас да мөлүйүөн үрүҥ көмүс манньыат иэскэ киирбит киһини аҕалбыттар. 25 Иэстээх киһитэ тугунан да төлүүр кыаҕа суоҕун иһин, иэһин саптараары, тойоно кинини ойохтору-оҕолору, туох баар баайдары-дуоллары атыылыырга дьаһайбыт.
26 Чаҕар ыраахтааҕы иннигэр сөһүргэстээн туран: „Тойонуом! Көһүтэ түс, мин эйиэхэ барытын төлүөм“, – диэн ааттаспыт. 27 Ыраахтааҕы үлэһитин аһынан ыытан кэбиспит, иэһин бырастыы гыммыт.
28 Чаҕар баран иһэн, киниттэн баара-суоҕа сүүс үрүҥ көмүс манньыаты иэс ылбыт киһи иһэрин көрөн, тутан ылан хабарҕатыгар түспүт уонна: „Иэспин төлүү оҕус“, – дии-дии ыкпыт-түүрбүт.
29 Киһитэ кини иннигэр сөһүргэстээн туран: „Миигин көһүтэ түс, барытын төнүннэриэҕим“, – диэн ааттаспыт.
30 Анарааҥҥыта истиэн да баҕарбатах – хаһан иэһин төлүөр диэри хаайыыга уктарбыт. 31 Атын чаҕардар маны көрөн улаханнык хомойбуттар уонна баран туох буолбутун барытын тойонноругар кэпсээн биэрбиттэр.
32 Тойоно кинини ыҥыран ылан эппит: „Оо, хара санаалаах кулут! Көрдөспүтүҥ иһин, мин эйиэхэ иэскин барытын бырастыы гыммытым. 33 Мин эйигин аһыммытым курдук, эн эмиэ табаарыскын аһыныахтаах этиҥ буолбат дуо?“ 34 Уордайбыт ыраахтааҕы кинини, иэһин барытын төлүөр диэри, муҥнааччыларга биэрбит.
35 Онон эһиги бырааттаргытын ис сүрэххититтэн бырастыы гыммат буоллаххытына, Мин Халлааннааҕы Аҕам эһиэхэ эмиэ ситигирдик сыһыаннаһыаҕа».
От Матфея святое благовествование
18
21 Тогда Петр приступил к Нему и сказал: Господи! сколько раз прощать брату моему, согрешающему против меня? до семи ли раз?
22 Иисус говорит ему: не говорю тебе: до семи раз, но до седмижды семидесяти раз.
23 Посему Царство Небесное подобно царю, который захотел сосчитаться с рабами своими;
24 когда начал он считаться, приведен был к нему некто, который должен был ему десять тысяч талантов;
25 а как он не имел, чем заплатить, то государь его приказал продать его, и жену его, и детей, и всё, что он имел, и заплатить;
26 тогда раб тот пал, и, кланяясь ему, говорил: государь! потерпи на мне, и всё тебе заплачу.
27 Государь, умилосердившись над рабом тем, отпустил его и долг простил ему.
28 Раб же тот, выйдя, нашел одного из товарищей своих, который должен был ему сто динариев, и, схватив его, душил, говоря: отдай мне, что должен.
29 Тогда товарищ его пал к ногам его, умолял его и говорил: потерпи на мне, и всё отдам тебе.
30 Но тот не захотел, а пошел и посадил его в темницу, пока не отдаст долга.
31 Товарищи его, видев происшедшее, очень огорчились и, придя, рассказали государю своему всё бывшее.
32 Тогда государь его призывает его и говорит: злой раб! весь долг тот я простил тебе, потому что ты упросил меня;
33 не надлежало ли и тебе помиловать товарища твоего, как и я помиловал тебя?
34 И, разгневавшись, государь его отдал его истязателям, пока не отдаст ему всего долга.
35 Так и Отец Мой Небесный поступит с вами, если не простит каждый из вас от сердца своего брату своему согрешений его.