Киһи тыла – уот

Сибэтиэй Иаков апостол илдьит суруга

3

<…> Ким аньыыны саҥарбат – ол бүтүн бэйэтин үүннүүр-тэһиинниир сиппит-хоппут киһи. ³Холобур, биһиги аты айааһаары айаҕар үүн кэтэртэхпитинэ, бүтүн бэйэтин салайар кыахтанабыт. ⁴Эбэтэр хараабылы ылан көруҥ: хайдахтаах курдук улаханый, хайдахтаах күүстээх тыал кинини хамсатарый! Ол эрээри итинник сүүнэ хараабыл биир кыракый уруулга салайтаран, куормаһыт ханна баҕарбытын хоту устар. ⁵Киһи тыла эмиэ ситигирдик: кып-кыракый эрээри, арбанара хара баһаам. Санаан көрүҥ: быычыкаайык уот кыыма түһэн, төһөлөөх элбэх ойууру сиирий! ⁶Тыл эмиэ уот, биһиги эппитигэр-хааммытыгар баар аньыы-хара эйгэтэ; тылбыт бүтүн бэйэбитин киртитэр, гееннаттан умайар буолан, олохпут эргимтэтин бүтүннүүтүн уоттуур. ⁷Ханнык баҕарар кыыл-сүөл, көтөр, үөн-көйүүр уонна байҕал харамайдарын айылҕатын киһи айылҕата сыһытар кыахтаах, сыһыппыта даҕаны, ⁸арай бэйэтин тылын ким да сыһытар кыаҕа суох: бу –  өлөрөр сүлүһүнү толору иҥэриммит, туохха да кыайтарбат хара дьай. ⁹Тылбытынан биһиги Аҕа Таҥараны айхаллыыбыт, эмиэ тылбытынан Таҥараҕа холоонноон айыллыбыт дьону кырыыбыт. ¹⁰Биир киһи уоһуттан алгыс да, кырыыс да суккуллар. Бырааттарыам, хайдах да итинник буолуон сатаммат. ¹¹Биир дьүүктэттэн икки араас уу – туустаах уонна ньулуун уу – тэҥҥэ сүүрүө дуо? ¹²Бырааттарыам, смоковницаҕа маслина, виноградка смоква үүммэтин курдук, туустаах уонна ньулуун уу биир дьүүктэттэн сүүрбэт.

<…>

Соборное послание

святого апостола Иакова

3

<…> Кто не согрешает в слове, тот человек совершенный, могущий обуздать и все тело.
³ Вот, мы влагаем удила в рот коням, чтобы они повиновались нам, и управляем всем телом их.
⁴ Вот, и корабли, как ни велики они и как ни сильными ветрами носятся, небольшим рулем направляются, куда хочет кормчий;
⁵ так и язык – небольшой член, но много делает. Посмотри, небольшой огонь как много вещества зажигает!
⁶ И язык – огонь, прикраса неправды; язык в таком положении находится между членами нашими, что оскверняет все тело и воспаляет круг жизни, будучи сам воспаляем от геенны.
⁷ Ибо всякое естество зверей и птиц, пресмыкающихся и морских животных укрощается и укрощено естеством человеческим,
⁸ а язык укротить никто из людей не может: это – неудержимое зло; он исполнен смертоносного яда.
⁹ Им благословляем Бога и Отца, и им проклинаем человеков, сотворенных по подобию Божию.
¹⁰ Из тех же уст исходит благословение и проклятие: не должно, братия мои, сему так быть.
¹¹ Течет ли из одного отверстия источника сладкая и горькая вода?
¹² Не может, братия мои, смоковница приносить маслины или виноградная лоза смоквы. Также и один источник не может изливать соленую и сладкую воду.
<…>