Сибэтиэй Иаков апостол илдьит суруга
3
<…> Ким аньыыны саҥарбат – ол бүтүн бэйэтин үүннүүр-тэһиинниир сиппит-хоппут киһи. 3Холобур, биһиги аты айааһаары айаҕар үүн кэтэртэхпитинэ, бүтүн бэйэтин салайар кыахтанабыт. 4Эбэтэр хараабылы ылан көруҥ: хайдахтаах курдук улаханый, хайдахтаах күүстээх тыал кинини хамсатарый! Ол эрээри итинник сүүнэ хараабыл биир кыракый уруулга салайтаран, куормаһыт ханна баҕарбытын хоту устар. 5Киһи тыла эмиэ ситигирдик: кып-кыракый эрээри, арбанара хара баһаам. Санаан көрүҥ: быычыкаайык уот кыыма түһэн, төһөлөөх элбэх ойууру сиирий! 6Тыл эмиэ уот, биһиги эппитигэр-хааммытыгар баар аньыы-хара эйгэтэ; тылбыт бүтүн бэйэбитин киртитэр, гееннаттан умайар буолан, олохпут эргимтэтин бүтүннүүтүн уоттуур. 7Ханнык баҕарар кыыл-сүөл, көтөр, үөн-көйүүр уонна байҕал харамайдарын айылҕатын киһи айылҕата сыһытар кыахтаах, сыһыппыта даҕаны, 8арай бэйэтин тылын ким да сыһытар кыаҕа суох: бу – өлөрөр сүлүһүнү толору иҥэриммит, туохха да кыайтарбат хара дьай. 9Тылбытынан биһиги Аҕа Таҥараны айхаллыыбыт, эмиэ тылбытынан Таҥараҕа холоонноон айыллыбыт дьону кырыыбыт. 10Биир киһи уоһуттан алгыс да, кырыыс да суккуллар. Бырааттарыам, хайдах да итинник буолуон сатаммат. 11Биир дьүүктэттэн икки араас уу – туустаах уонна ньулуун уу – тэҥҥэ сүүрүө дуо? 12Бырааттарыам, смоковницаҕа маслина, виноградка смоква үүммэтин курдук, туустаах уонна ньулуун уу биир дьүүктэттэн сүүрбэт.
<…>
Соборное послание
святого апостола Иакова
3
<…> Кто не согрешает в слове, тот человек совершенный, могущий обуздать и все тело.
3 Вот, мы влагаем удила в рот коням, чтобы они повиновались нам, и управляем всем телом их.
4 Вот, и корабли, как ни велики они и как ни сильными ветрами носятся, небольшим рулем направляются, куда хочет кормчий;
5 так и язык – небольшой член, но много делает. Посмотри, небольшой огонь как много вещества зажигает!
6 И язык – огонь, прикраса неправды; язык в таком положении находится между членами нашими, что оскверняет все тело и воспаляет круг жизни, будучи сам воспаляем от геенны.
7 Ибо всякое естество зверей и птиц, пресмыкающихся и морских животных укрощается и укрощено естеством человеческим,
8 а язык укротить никто из людей не может: это – неудержимое зло; он исполнен смертоносного яда.
9 Им благословляем Бога и Отца, и им проклинаем человеков, сотворенных по подобию Божию.
10 Из тех же уст исходит благословение и проклятие: не должно, братия мои, сему так быть.
11 Течет ли из одного отверстия источника сладкая и горькая вода?
12 Не может, братия мои, смоковница приносить маслины или виноградная лоза смоквы. Также и один источник не может изливать соленую и сладкую воду.
<…>